Armoryka

Zespół mikrokontynentów, które stanowią dzisiaj część Europy Zachodniej i Centralnej. W trakcie orogenezy waryscyjskiej (hercyńskiej) w karbonie utworzyły one podłoże dzisiejszej Francji, północno-wschodniej Hiszpanii, południowych Niemiec, Czech oraz południowo-zachodniej Polski (Sudety). Od tej pory ich pozycja w obrębie kontynentu europejskiego nie uległa zmianie.

Armoryka powstała – podobnie jak Awalonia – na obrzeżeniu wielkiego kontynentu Gondwana, w rejonie krawędzi współczesnej Afryki Północnej. Początkowo stanowiła łuk wyspowy, podobny do współczesnych wysp japońskich. Ten etap rozwoju miał miejsce podczas orogenezy kadomskiej.

Skrócona historia Armoryki jako samodzielnych mikrokontynentów:

1. Późny ordowik: oddzielanie się fragmentów Armoryki od Gondwany, a także ich rozpad na mniejsze fragmenty kontynentalne.
2. Od ordowiku po wczesny karbon: dryf Armoryki w kierunku Baltiki (dzisiejszej platformy wschodnieuropejskiej). Kolizje pomiędzy poszczególnymi fragmentami Armoryki i związane z tym ruchy górotwórcze. Otwieranie się i zamykanie zbiorników morskich pomiędzy Armoryką a Baltiką.
3. Od wczesnego dewonu do karbonu: przyłączenie Armoryki do dzisiejszej Europy. Położenie podłoża armorykańskiego we współczesnej Europie jest widoczne na załączonej mapie.

Nazwa mikrontynentów pochodzi od Masywu Armorykańskiego znajdującego się w północno-zachodniej Francji i stanowiącego część dawnej Armoryki.