Szybki rozwój hominidów, z których później wyewoluował człowiek, to jedno z najbardziej charakterystycznych zdarzeń pliocenu. Na zdjęciu czaszka Australopithecus africanus (fot. Alberto Salguero).
Zobacz także Pliocen w Polsce
Jednostka geologicznych dziejów Ziemi, w randze epoki. Wchodzi w skład neogenu (okres) oraz kenozoiku (ery).
Początek pliocenu został wydatowany na ponad 5 mln lat. Epoka ta nastąpiła po miocenie, a przed plejstocenem. Pliocen zakończył się około 2,5 mln lat temu. W porównaniu z wcześniejszymi epokami kenozoiku (zwłaszcza eocenem i miocenem) był więc stosunkowo krótki.
Pliocen został podzielony przez geologów na dwie mniejsze jednostki geochronologiczne (wieki). Są nimi zankl i piacent.
Najważniejsze fakty
- klimat chłodniejszy i suchszy niż w miocenie, zbliżony do dzisiejszego,
- na półkuli północnej pojawiła się roślinność arktyczna (tundra i tajga),
- powiększanie się pustyń i obszarów trawiastych,
- szybka ewolucja dużych zwierząt roślinożernych (ssaków),
- 3 mln lat temu – połączenie Ameryki Północnej i Południowej w rejonie Przesmyku Panamskiego; zmiana cyrkulacji wód oceanicznych w rejonie równikowym.
