Miliony lat historii Torunia
Wycieczki śladami najdawniejszej historii miasta Kopernika
Gdyby nie:
- miliony lat wędrówek i kolizji kontynentów, w trakcie których powstawały skały i kamienie dekoracyjne,
- dziesiątki tysięcy lat zlodowaceń,
- tysiące lat pracy wód Wisły i Drwęcy, roślin i zwierząt,
- setki lat działalności człowieka
Toruń nie mógłby istnieć.
- Zobacz, w jaki sposób tamte wydarzenia ukształtowały oblicze miasta.
- Wybierz się na wycieczkę po Toruniu i znajdź ukryte w nim pamiątki po wydarzeniach sprzed tysięcy, a nawet – milionów lat.
- Dowiedz się, jak powstała dowolna forma terenu na obszarze miasta: wzgórze, dolina, jezioro… I sprawdź, co znajduje się pod Twoimi stopami.
Interaktywna mapa Torunia
Jak tworzył się krajobraz Torunia?
Około 25 tysięcy lat temu na teren Polski po raz ostatni wkroczył lądolód skandynawski. To on w dużej mierze odpowiada za dzisiejsze oblicze miasta. Nawet Wisła nie odcisnęła tak mocnego piętna na obrazie Torunia, posłusznie dopasowując się do ram nakreślonych przez lądolód.
Niecałe 20 tysięcy lat temu...
Około 17 tysięcy lat temu...
W kolejnych tysiącach lat więcej lodu ubywało niż docierało ze Skandynawii i wielka czasza lodowa zaczęła się wycofywać ku północy. Około 17-16 tysięcy lat temu zatrzymała się na Pomorzu – to wydarzenie określane jest mianem fazy pomorskiej zlodowacenia Wisły (północnopolskiego). W tym czasie wody z topiącego się lądolodu zmierzały na południe wielkimi równinami noszącymi nazwę sandrów. W okolicy Torunia zmieniały kierunek i płynęły dalej na zachód dnem powstającej Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej.
Te ogromne masy wód pozostawiły po sobie szeroką, piaszczystą i płaską dolinę, na dnie której dużo później wybudowano Toruń. Po opuszczeniu przez lądolód terenu obecnej Polski pradolinę zajęła Wisła, która dodatkowo rzeźbiła jej dno, tworząc system płaskich teras zalewowych i nadzalewowych, oddzielonych stromymi zboczami. Są one nadal czytelne w krajobrazie miasta.
W surowym klimacie krótko po opuszczeniu Polski przez lądolód piaski pradoliny nie mogły zostać pokryte roślinnością. Miliardy ziarenek piasku mogły więc zostać uniesione przez wiatr i uformowane w wydmy. Wiele z tych wydm zostało całkowicie zrównanych: miejsca, w których się niegdyś znajdowały znaczą już tylko nazwy ulic. Na mapie znajdziesz również lokalizacje tych niegdyś wędrujących wydm, tworzących całe pola wydmowe na monotonnym dnie pradoliny.
Literatura
Mapa wykorzystuje następujące naukowe źródła informacji:
- Błaszkiewicz, M., Kordowski, J., 2017. Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:50 000, arkusz 322 – Kowalewo Pomorskie (N-34-98-D). PIG-PIB, Warszawa.
- Jeziorski, J., 1995. Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:50 000, arkusz 361 – Aleksandrów Kujawski (N-34-110-A). Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa.
- Molewski, P., 2015. Pierwotne cechy rzeźby terenu, powierzchniowej budowy geologicznej i stosunków wodnych obszaru Zespołu Staromiejskiego w Toruniu i jego bliskich przedmieść na podstawie analizy geoprzestrzennej. Archaeologia Historica Polona, 23, 281-307.
- Molewski, P., 2021. Anthropogenic degradation of dunes within a city: a disappearing feature of the cultural landscape of Toruń (Poland). Journal of Maps, 17, 162-169.
- Molewski, P., Juśkiewicz, W., 2013. Próba rekonstrukcji pierwotnej rzeźby obszaru Zespołu Staromiejskiego w Toruniu i jego bliskich przedmieść na podstawie geoinformacji geologicznej i historycznej. Landform Analysis, 25, 115-124.
- Molewski, P., Weckwerth, P., 2018. Szczegółowa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:50 000, arkusz 321 – Toruń (N-34-98-C). PIG-PIB, Warszawa.
- Sylwestrzak, H., Kachnic, J., 2010. Kamienne tworzywo sztuki. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, 350 str.