Zaznacz stronę

Po śladach lądolodu

przez Wzgórza Dylewskie

Na przestrzeni ostatniego miliona lat na obszar Wzgórz Dylewskich co najmniej kilka razy wkroczył lądolód: wielka, lodowa czasza rozlewająca się na północno-zachodnią Europę z Gór Skandynawskich.

Ogromne masy lodu swoim ciężarem rzeźbiły powierzchnię dzisiejszych wzgórz, spiętrzając przed sobą wysokie wzniesienia. W pokrywie lodowej wędrowały głazy nazywane narzutowymi, a także wielkie ilości pyłu, piasku i żwiru, które razem utworzyły glinę morenową. To ona buduje większość obszaru Wzgórz Dylewskich.

Wody z topniejącej pokrywy lodowej rzeźbiły powierzchnię pod lądolodem i na jego przedpolu, tworząc liczne polodowcowe formy terenu. Zachowały się one do dzisiaj, mimo upływu kilkudziesięciu tysięcy lat od ustąpienia ostatniego zlodowacenia. Polodowcowe formy widoczne są zarówno na mapie, jak i w terenie, a ich bogactwo decyduje o dzisiejszym krajobrazie Wzgórz Dylewskich.

Interaktywna mapa Wzgórz Dylewskich

Kliknij mapę w dowolnym miejscu, by dowiedzieć się, co znajduje się pod Twoimi stopami.

Literatura

Mapa wykorzystuje następujące źródła informacji:

  • Mapa Geologiczna Polski w skali 1 : 200 000. Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa.
  • Gałązka, D., Skrobot, W., Szarzyńska, A., 2015. Wzgórza Dylewskie. Geologia, krajobraz, antropologia przestrzeni. Warmińsko-Mazurski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Olsztynie, Olsztyńskie Centrum Edukacji Ekologicznej, Wydawnictwo Mantis, Olsztyn, ISBN 978-83-62860-30-2, 192 str.