Ziemia w środkowym dewonie. Laurencja, Baltika i Awalonia uległy już połączeniu, tworząc Laurusję. Rekonstrukcja wykonana z użyciem programu GMAP.
Jeden z kontynentów istniejących w młodszym paleozoiku, określany też niekiedy mianem Eurameryki. W jego skład weszły:
- Laurencja – odpowiednik współczesnej platformy północnoamerykańskiej,
- Baltika – odpowiednik platformy wschodnioeuropejskiej,
- Awalonia – mikrokontynent budujący dzisiaj podłoże Anglii i Walii, krajów Beneluksu, północnej Francji, północnych Niemiec, a przypuszczalnie także północno-zachodniej Polski oraz fragmentów Bułgarii i Rumunii.
Wszystkie te trzy kontynenty uległy połączeniu w trakcie orogenezy kaledońskiej, dając początek Laurusji. Zdarzenie to miało miejsce na przełomie syluru oraz dewonu.
Laurusja pozostawała samodzielnym kontynentem do orogenezy waryscyjskiej, której apogeum przypadło na karbon. Miały wówczas miejsce następujące wydarzenia:
- przyłączenie Armoryki do Laurusji; mikrokontynenty wchodzące w skład Armoryki utworzyły podłoże dzisiejszych Niemiec, Francji, Czech, a częściowo także Hiszpanii oraz Polski (Sudety),
- połączenie Laurusji ze znajdującą się na południe od Armoryki Gondwaną; w ten sposób Laurusja weszła w skład superkontynentu Pangea i zakończyła swoją historię jako samodzielnego kontynentu,
- u schyłku paleozoiku (perm) doszło do połączenia dawnej Laurusji z Syberią i Kazachstanią wzdłuż dzisiejszego Uralu; dzięki temu skonsolidowany został północny fragment Azji; powstała w ten sposób ogromna część Pangei, łącząca w sobie Amerykę Północną, Europę bez części alpejskiej, a także Syberię i dzisiejszy Kazachstan jest nazywana Laurazją.
